"...Ήρωάς της είναι ένα παιδί με κομμένα χέρια και ένα μάτι. Με αυτό το παιδί η Πρίφτη μας δείχνει την απέραντη θλίψη και απόγνωση που κατασυντρίβει τους ψυχικά και πνευματικά ανάπηρους. Μα από την απελπισία αυτή τους δίνει τη δύναμη να αγωνιστούν, να παλαίψουν και να ξαναβρούν το φως και τη χαρά στη ζωή.
Γνωστή, βέβαια η οδός, Διονυσιακή και Νιτσεϊκή, αλλά πάρα πολύ ανηφορική και κακοτράχαλη και αβάδιστη κι αδιάβατη από τέτοια ψυχικά ερείπια και μάλιστα όταν αυτά τα ερείπια είναι τρυφερά και άπειρα παιδιά, όπως ο ήρωάς της.
Κι όμως, η συγγραφεύς κατορθώνει με μια βαθειά πειθώ να μεταδίδη στους "πεπτωκότες" μια ατράνταχτη πίστη και δύναμη για ανάταση και να κάνει τα παιδιά-ψυχικά ερείπια να δρασκελούν σαν μικροί τιτάνες αυτούς τους σωτήριους δύσβατους δρόμους.
Γενικά η Πρίφτη είναι αξιοπρόσεχτο ταλέντο πεζογράφου, με πολύ κόσμο, ψυχικότητα και ορθή ενατένιση της ζωής."
Κώστας Αβραμόπουλος, Απογευματινή 6-9-1969